Eski bir dostum üniversiteden yeni mezun olmuş, çok uluslu bir teknoloji firmasında stajyer olarak işe başlamış. Görevi bilgisayarları taşımak, gerektiğinde sistem kurmak, programları yüklemekmiş. Çalışmaya ve işyerine yeni yeni alışırken, bilgi işlem müdürü bir gün içeri girmiş ve kaybetmiş oyuncağını bulan bir çocuk gibi yüksek sesle konuşmuş:
“Arkadaşlar sonunda o gün geldi! Şirketimize internet bağlanıyor!!!”
Tabii internetin bulunmasının tarihi çok evvele dayanmasa da biraz geçmişi var. Tabii ki bulunmasından belirli bir süre sonra şirketlere de girecekti ve an tam o anmış. Hiç şüphesiz internetle birlikte çok daha önemli kısım olan e-posta ve bunun kullanılırlığını arttırmak önemli bir nokta oluyor. Bilgi işlem müdürünün ilk çocuksu mutluluk hali gitmiş, yerine heyecanlı iş hevesi gelmiş. Hemen arkadaşıma dönüp:
“Hey sen, çabuk insan kaynaklarına git tüm personel kayıtlarının bir çıktısını iste. Ondan sonra da yönetim katını dolaşıp bu listede yer alıp, bilgisayar başında olanları çıkar…”
Bilgi işlem müdürünün hedefi belli, şirkette bilgisayarı olan herkese bir e-posta adresi açılabilmesi için liste çıkarılmasını istiyor. Eski dostum, işte tam bu hedeflerin verdiği heyecanla işine koyulmak için kapıya yönelirken kapı açılmış ve içeriye şirketin genel müdürü girmiş. Endişeli bir halde bilgi işlem müdürüne:
“Herkese e-posta açmıyorsun, değil mi?”
Bilgi işlem müdürü şaşkın cevap veriyor:
“Tabii ki açmayı planlıyorum, ne yani açmayacak mıyız?”
Endişeli genel müdür sözlerine devam etmiş:
“Hayır! Herkese e-posta açılmayacak! İki tane açman yeter. Bir benim adıma e-posta aç, bir de pazarlama@sirketadi.com olarak aç yeter. Aksi halde ben diğer kişilerin ne yazdığını nasıl kontrol edebilirim?”
Kaynak: Aytaç Mestçi, Bir Sosyal Medya Danışmanının Anıları, Pusula Yayıncılık