Beni hayal kırıklığına uğratan ve gereksiz yere en çok zamanımı alan bir proje oldu. Girişimcimiz, gereksiz yere bana paralar harcattı ve benim konuya hâkim olmamam sebebiyle üniversiteden alınması gereken esas raporu almayıp, hiç de önemli olmayan raporlarla beni yatırım yapmaya yönlendirmek istedi.
Yıldız Teknik Üniversitesi’nden alınan “Kâğıttan Tuğla Raporları” olumluydu. Programı izleyen Türkiye’nin ve dünyanın önde gelen tuğla üreticilerinden olan şirketin CEO’su beni arayıp, bu projeye ortak olmak istediklerini, ancak raporları görmek istediklerini söyledi. Girişimcimizin stüdyoda 15 gün içinde alınacağını söylediği raporları 3 ay sonra aldık. Girişimcimiz kimya mühendisi olduğu için raporların kısa değerlendirmesini bana yaptı ve raporlar çok olumlu dedi.
Ankara’ya gittik. Şirketin tüm üst düzey yönetimi oradaydı. Numuneyi bir de kendi laboratuvarımızda test edelim dediler. Ertesi sabah genel müdür telefondaydı.
“Baybars Bey maili gördünüz mü?”
“Gördüm de ne olduğunu anlayamadım.”
“Dün akşam bıraktığınız numune tuğlalar…”
“Hadi canım oradan!”
Tuğlalar 2 saat içinde suyun içinde şişmişlerdi. Girişimcimizi aradım, “Su dayanıklılık raporu nerede?” dedim.
“Bir tek onu almamışız Baybars Bey.” dedi.
“Artık almaya gerek yok.” dedim.
Kaynak: Baybars Altuntaş, Otobüsten İndim BMW’ye Bindim, Destek Yayınevi