Geçen gün buradaki (Londra) büromuza gelirken arabamın motoru tekliyor ve öksürüyordu. Arabamı parka çektim. Herkesin arabası bozulduğu zaman yaptığı gibi oflayıp pufluyordum. İdaredeki Harry’ye telefon açtım. “Harry, arabam bozuldu. Steyşını almam gerek.” dedim.
Harry “John ben başkan yardımcısıyım. Artık bu işlerle ilgilenmiyorum.” dedi.
Şirketimizin ne kadar büyük olduğunu unutmuştum.
“Ne yapayım?” diye sordum.
“3198’i ara.” dedi. Ben de saygılı biçimde dediğini yaptım.
Telefona çok coşkulu genç bir ses cevap verdi: “Araba havuzu.”
“Araba havuzu? Elinizde ne var?” diye sordum.
Genç adam cevap verdi: “Fabrikalar arasında gidip gelen kamyonlarımız var. Gelenleri hava alanından almak için steyşınlarımız var. Başkan yardımcıları için Oldsmobile’lerimiz ve Pontiac’larımız var. Büyük, yaşlı başkanımız için büyük, yaşlı Cadillac’ımız var. Ve müdürümüz Tombul için de bir Mercedes’imiz var.”
“Şu anda kiminle konuştuğunu biliyor musun?” diye sordum.
“Hayır.” dedi.
“John Imlay, müdürünüz!” dedim.
Uzun bir sessizlik oldu.
Sonunda genç adam “Siz kiminle konuştuğunuzu biliyor musunuz?” diye sordu.
“Hayır.” diye cevap verdim.
“İyi günler, Tombul!” dedi ve telefonu kapattı.
Anlatan: John Imlay, Jr., Dunn & Bradstreet Software’nin Eski Başkanı
Kaynak: Jack Canfield, Jacqueline Miller, İşimi Seviyorum (Tavuk Suyuna Çorba serisi), Türkçesi: Semra Kunt, HYB Yayıncılık, 2000.