Gelirler Genel Müdür Yardımcısı’ydım (1981). O yılın bütçe çalışma taslağı hazırlanmıştı. Devletin gelirlerini tahsil etmekte yavaş ve tembel olduğu ve bu yüzden Hazine’nin önemli kayıpları olduğunu fark etmiştik.
O zaman Turgut Özal Başbakan Yardımcısı’ydı. Tahsilatı hızlandırma kanun tasarısı hazırlamıştık. Turgut Özal’a tasarıyı anlatmak için beni gönderdiler. Turgut Özal’ın ofisine gittim. Tasarıyı kendisine anlattım. Beni dinledi. Tasarıyı beğendiğini söyledi. İlave etti:
“Bu konuda stok affıyla ilgili bir madde ekle.” dedi.
“Gelirler Genel Müdürlüğü’ne dönüp gerekli eklemeyi yapıp size tekrar getireyim.” dediğimde;
“Hayır!” dedi. “İçerideki odaya git. Orada ilaveyi yap. Bitirince bana gel.”
Yandaki odaya geçtim. İstediği stok affı ile ilgili yeni bir madde yazdım. Bitirir bitirmez yanına gittim. Yazdığım maddeyi gösterdim. Beğendi.
“Tamam. İyi olmuş. Şimdi bunu da tasarıya ekle ve sonra sevk edelim.” dedi.
Ben şaşırmıştım. Sevk etmeden önce kontrol edilmesi için benden başka birilerinin bakması gerektiğini düşünerek, “Efendim izin verirseniz bunu Maliye Bakanlığı’na götürüp amirlerime göstereyim, sonra size gelsin.” dedim.
Özal güldü. “Bu, Maliye’ye giderse geri gelmez!” dedi ve kararlı bir sesle devam etti:
“Onun için sen benim dediğimi yap. Yandaki odaya git. Yeni maddeyi tasarıya ilave et. Sonra sevk edelim!”
(Anlatan: Dr. Mahfi Eğilmez)
Kaynak: Bülent Şenver, Kulağınıza Küpe Olsun, Dünya Yayınları