Hiç unutmuyorum, yine bir yönetici grubuyla Abant’ta yaptığımız bir toplantıda çözümsüz kalan bir sorundan bahsetti bir arkadaşımız. Ben de bu sorunu bana neden iletmediklerini sordum. Soruyu soran arkadaşımız yanıtında, bazı yöneticilerimiz, bana ulaşmayı hiç denememesi gerektiğini, benim “çok ters bir adam” olduğumu ve çok zor durumda kalabileceğini söylemişler. “O nedenle sizden korkuyoruz.” dedi! Ama aynı zamanda bu duygularını kalabalık bir topluluk içinde, bana karşı dile getirebilme cesaretini de bulmuştu. Bu örnek olay, “açıklık” prensibinin yerleşmeye başladığını ve çarpık düzeni savunan bazı banka içi çevrelerin artık var olamayacaklarının belki ilk işaretiydi.
Çalışanlarımızı, düşünen ve konuşan bir topluluk haline getirmek için çok uğraştık. Yönetici arkadaşlarla bu konuda, hem planlı hem de fırsatlar çıktığında içtenliğimizi ve tutarlılığımızı göstermek için büyük emek verdik. Bütün amacımız Yapı Kredililerin sessizliğini ve çekingenliğini ortadan kaldırmaktı.
Topyekûn girdiğimiz bu değişim ve dönüşüm sürecindeki çabalarımız, ancak üç dört yıl sonra meyvelerini vermeye başladı. Ulaştığımız noktada bir şube yöneticimizin (İbrahim İskir) bu konu üzerinde söylediği sözler çok önemliydi bizim için:
“İlk önce biz şube müdürleri, eleştiri ve fikirlerimizi açıklıkla söylediğimizde, kaybedeceğimiz yargısını kafamızdan kaldırmalıyız. Ben dört yıldır şube müdürlüğü yapıyorum, açıklıkla toplantılarda görüyorum ki, fikirlerini söyleyenler hiçbir şekilde bugüne dek herhangi bir ceza almadılar. Bu açıklıkla belirgin.”
Kaynak: Burhan Karaçam, Dönüşüm Yolculuğu, Yayına Hazırlayan: Işın Tuğrul, Remzi Kitabevi, Aralık 2015.