1986-87 yıllarında Sağlık Bakanı Mustafa Kalemli sağlıkta çok ciddi bir reform tasarısı hazırlamıştı. Başbakanlığın ve ilgili tüm birimlerin görüşü de alınarak hazırlanan tasarıyla Sağlık Bakanlığı 250.000 personele maaş veren ama millete sağlık hizmeti sunamayan bir bakanlık olmaktan çıkarılacaktı. Hastanelerin Ankara’dan bağımsız olarak, bulunduğu il ve ilçelerde çalışan doktor ve görevliler tarafından yönetildiği bir düzene geçilmesi öngörülüyordu. Yasanın çıkmasından kısa bir süre sonra Bakanlığa ben atandım. Yasanın son derece demokratik yapısına ve sosyal yaklaşımına rağmen Sayın Erdal İnönü başkanlığındaki Sosyal Demokrat Halkçı Parti yasanın iptali için Anayasa Mahkemesi’ne başvurdu. Duruşma günü geldiğinde savunma yapmak için Mahkeme’ye çağırıldım. Başkan Yücel Özden yakından tanıdığım ve güvendiğim bir hukukçu idi.
Hukukun ve adaletin en iyi şekilde tecelli edeceğine inanarak ve özenle hazırlanarak Mahkeme’ye gittim ve tam bir hayal kırıklığı yaşadım. Savunmama başladıktan kısa bir süre sonra 7 üyeden 3 tanesi ciddi biçimde uyuklamaya başladı. Önce Başkanın kendilerini bir şekilde uyaracağını sandım. Sandığım gelişme olmayınca tepkimi belirtmek için sesimi iyice alçalttım. Beni zor duymaya başlayınca Başkan Özden, “Sayın Bakan biraz daha yüksek sesle konuşur musunuz?” dedi. Ben de, “Sayın Başkan uyuyan üyeleri uyandırmamak için sesimi azalttım!” diye başlayıp, yaşadığım hayal kırıklığımı çekinmeden ifade ettim.
Kaynak: Bülent Akarcalı, Sevgili Milletvekilim, Sinemis Yayınları, Kasım 2011.