1998 yılında Kosova Savaşı’nın ortalarında Philip Morris Co. Arnavutluk’taki bir mülteci kampına, Wall Street Journal’a göre toptan bedeli 125.000 dolar olan bir uçak dolusu yiyecek gönderdi. Kutular dolusu Kraft Macaroni & Cheese belki Sırpların yaptığı katliamların yol açtığı acılar açısından çok büyük bir fark yaratmadı ama yardımı dokundu ve geniş çapta takdir topladı. Gönderilen yiyecekler, diğer türlü aç kalabilecek yaşlısıyla genciyle binlerce Kosovalının karnını doyurdu. Ve bu operasyonu belgelemek için Philip Morris’in halkla ilişkiler yöneticisi Molly Walsh oradaydı.
Birkaç ay sonra büyük paralar akmaya başladı. Philip Morris, ajansı Leo Burnett aracılığıyla, “Molly’nin Hikâyesi”ni sahnelemek ve filme çekmek için yaklaşık 1 milyon dolar harcadı. Hava yardımını anlatan bir versiyon olan film, Molly’yi oynayan bir aktrist ve çaresiz Kosovalıları oynayan 350 figüranla Çek Cumhuriyeti’nde çekildi. Sonra firma, kurumun cömertliğini anlatan altmış saniyelik epik hikâyeyi yayınlamak için sayısı tam olarak açıklanmayan on milyonlarca dolar harcadı.
Kaynak: Bob Garfield, Biraz da Ben Konuşayım: Ünlü Reklam Eleştirmeni Açtı Ağzını Yumdu Gözünü, Türkçesi: Selin Çetinkaya, Mediacat Kitapları